Yalnız Kalmak İstiyorum Ama Yalnızlıktan da Korkuyorum

Yalnız kalma isteği ve yalnızlık korkusu çoğu kişide aynı anda ortaya çıkabilir. Bu durum, kişinin hem zihinsel olarak dinlenme ihtiyacı hissettiğini hem de duygusal olarak belirsizlikten etkilenebildiğini gösterir. Bu iki duygunun bir arada bulunması aslında çelişki değil; zihinsel yük, geçmiş deneyimler ve mevcut ihtiyaçların ortak bir noktada buluştuğunu işaret eden oldukça doğal bir süreçtir.

Kişinin yalnız kalmak istemesi çoğu zaman bir problem değil, bedensel ve zihinsel bir ihtiyaç göstergesidir. Sürekli etkileşim, yoğun uyaranlar ve artan sorumluluklar kişiyi kendi alanına yönlendirir. Bu isteğin ortaya çıkması kişinin “kapanması” demek değildir; tam tersine, kendini düzenlemek ve duygusal enerjisini korumak için doğal bir sınır oluşturmak anlamına gelir. Bu sinyali fark etmek oldukça sağlıklıdır.

Yalnızlık korkusu çoğu zaman yalnızlığın kendisinden değil, yalnız kaldığımızda yoğunlaşan düşünce ve anıların tetiklediği duygulardan oluşur. Geçmişte yaşanan güvensizlikler, ilişkisel kırılmalar veya çocukluk dönemindeki yalnızlık deneyimleri bu hissi güçlendirebilir. Bazı kişiler için sessizlik rahatlatıcıyken bazıları için tetikleyici olmasının nedeni, bu duygunun öğrenilmiş ve duygusal hafızada yer etmiş bir tepki olmasıdır.

Hem yalnız kalmak isteyip hem yalnız kalınca huzursuzlanmak kişiyi kararsız bir döngüye sokabilir. Bu döngü, kişinin kendine gerçekte hangi ihtiyacın seslendiğini fark etmesini zorlaştırabilir. Belirsizlik arttıkça, kişi yalnız kalınca tedirgin olur; başkalarıyla vakit geçirince yorulur. Sorun çoğu zaman yalnızlığın kendisi değil, bu iki duygu arasındaki tanımlanmamış alanın yönetilememesidir. Bu belirsizliği adlandırmak duyguları büyük ölçüde düzenler.

Yalnızlık ihtiyacını tamamen reddetmek veya yalnızlığı yoğun korkularla yaşamak kişinin içsel dengesini zorlayabilir. Bunun yerine küçük, güvenli ve kontrollü yalnızlık alanları oluşturmak daha düzenleyici olur. Sosyal temasın tamamen kesilmemesi de dengeyi korur. İki duyguya aynı anda alan açmak içsel çatışmayı azaltır ve kişinin kendi ihtiyaçlarını daha net fark etmesini sağlar.

Bu süreci daha iyi anlamak için kendine şu yumuşak soruları sorabilirsin:

• “Yalnız kalmak istediğimde aslında hangi ihtiyacım öne çıkıyor?”
• “Yalnız kaldığımda beni rahatsız eden düşünce tam olarak ne?”
• “Bana iyi gelen yalnızlık süresi ne kadar olabilir?”

 

1. Cacioppo, J. T., & Patrick, W. (2008). Loneliness: Human Nature and the Need for Social Connection.
W. W. Norton & Company.

2. Beck, A. T., Rush, A. J., Shaw, B. F., & Emery, G. (1979). Cognitive Therapy of Depression.
Guilford Press.

3. Gilbert, P. (2014). The Compassionate Mind.
Robinson Publishing.